CONCERT REVIEW

Zaterdag 15 februari en hoogdag voor het Belgische Drunkabilly-Label dat vandaag in “Hof Ter Lo” niet minder dan liefst vier cd-releases op het programma had staan.
Vier nieuwe cd’s van evenveel stijlen dat dit label o.a. in huis heeft .

De kick-off was voorbehouden voor de Nederlandse Psychobilly band de CENOBITES. Dit Pshycho-vijftal was om te beginnen schromelijk te laat en lang mocht het toch niet meer duren want er waren al enkele die-hard fans afgevoerd door buitensporig drankgebruik, of hoe de meeste buitenlanders zich hier in België toch schromelijk mispakken aan ons toch kwaliteitsvol bier.
Tegen de klok van negen en na een nagenoeg onbestaande soundcheck staken de Psycho-punkers van wal met een oorverdovende set. Blue Fandango is de titel van hun nieuwste cd. De in 1994 ontstane Cenobites hebben reeds wat veranderingen ondergaan  maar de kern vandaag bestaat uit Dimitri/vocals, Vögeli/Bass, Rudo/guitar en Nick op de drums. Vanavond was er een vijfde en extra guitarist bij maar z’n naam dat ben ik vergeten en dat is geen titel van Corry Konings. De nieuwste is een mini cd met zes stevige punknummers en zoals de titel van song 2 “Life is Hell” werd het een beetje een hel voor mij en besloot ik wijselijk de andere ‘bravere’ rockabilly people te vervoegen aan de bar al moest ik me toch even omdraaien bij “Never Be Clever” wat op de cd ook aangenaam klonk. Al heb ik toch al wat gehoorschade opgelopen tijdens de concerten over de jaren heen toch behoede ik me ervan om het erger te maken maar de Cenobites aanhang hebben zich zeker kunnen uitleven zeker bij “Like in A Gasoline Tank”. Stevige set maar wel goed in hun genre anders waren ze zeker al niet zo succesvol geweest over de grenzen.

2de release van de avond was voorbehouden voor de Kempische Baboons. Hun eerste boreling werd ook uitgebracht door het Gentse Drunkabilly en al werd het aangekondigd als Bluesabilly toch is het voor mij pure rock ’n roll. De Baboons hadden wel een schare fans meegebracht om U tegen te zeggen en de overvolle zaal kon zich beginnen opmaken voor een uurtje non stop rock ’n roll. The Baboons met vier….? Dat was het spijtige nieuws want de saxofoonspeler zou de band hebben verlaten maar niet getreurd want Tuurke en de zijne staken vol stoom van wal. De titletrack “Boogie Curse” zat ongeveer in de helft van de set en werd voorafgegaan door nummers als Tic Tac en Rock Your Baby Right. Nummers al Trip to Bandstand en het prachtige At Ease volgden aan een razend tempo en de set bleef maar non stop doorgaan. Als gastguitarist was er ook Hans van de slipmates en kwam er ook een gast saxspeler opdagen. Arthur De Winter / vocals en rhythmguitar, Benny Verheyden/Upright bass, Kristof Koyen/lead guitar en Gust van Gils/drums bleven maar onder stoom staan en het einde van de set kwamen ze nog aandraven met klassiekers als Thirty Days en You can’t judge The book by his Cover. Het zal wel cliché zijn maar deze gasten zijn goed op weg de opvolging te verzorgen van onze andere Belgische Roots sensatie The Seatsniffers van wie we dit jaar ook nog een nieuwe mogen verwachten.

3de release en weerom anders waren Runnin’ Wild. Dit rockabilly trio bestaande uit Patrick Ouchène op de guitar, Koen ‘Johnny Trash’ Verbeek op de drums en vocals en een meester op de Upright bass, Jack Fire waren vanavond vergezeld van een schare artiesten om u tegen te zeggen. Op de jazzguitar kregen we Christophe Astolfi, op de viool Renaud Crols en op de lapsteel Jorge Fortunato. De CD kreeg toch de niet toepasselijk titel “I Dressed In Black Today’ mee en brengt ons buiten rockabilly ook swing, country en een vleugje jazz. Opener van de set was “That’s What I Like” en I like het ook.  Een cd van 16 verschillende nummers brengen ons een bloemlezing van wat dit trio zoal in huis heeft. Nummers al Ice Cream Crime en Jack O Roonie gingen er bij de aanwezigen in als zoete broodjes en door het te laat beginnen van de cenobites moesten onze runnin’ wild hun set een beetje inkrimpen door tijdsgebrek wat voor velen een dumper op de avond bleek te zijn.

Nog getekend door de griepaanval van vorige week moest ik het hierbij voor bekeken houden en moest ik forfait geven voor de 4de release van de avond. Nigel Lewis & The Zorchmen was weerom anders en brengt ons het rockabilly dat ietsje anders is ofwel het echte drunkabilly. Hun nieuwste luistert naar de naam ....Ladies & Gentleman, Attention Please en is een mix van The Cramps, Hank Williams en Crazy Cavan. Nigel Lewis kennen we ook als één van de oprichters van The Meteors en daarmee drunkt hij ook z'n stempel op deze groep. Elf songs vinden we terug op deze schijf en klinkt toch ietsje rustiger dan de heren eruit zien. Als extra werd er een live cd bijgevoegd van de heren en deze sound kan je alleen brengen zoals echt doordronken engelsen het kunnen. (Freddy)